کارآفرینی عبارت است از فرایند خلق چیزی جدید و پذیرش مخاطرات و سود حاصل از آن. به عبارت دیگر، کارآفرینی فرایند خلق چیزی جدید و باارزش است که با اختصاص زمان و تلاش لازم، و درنظر گرفتن ریسکهای مالی، روانی و اجتماعی برای رسیدن به رضایتفردی و مالی و استقلال به ثمر میرسد. این تعریف دارای چهار جنبه اساسی است:
1. کارآفرینی مستلزم فرایند خلق است. خلق هر چیز ارزشمند و جدید. این خلق باید برای کارآفرین و مخاطبی که این خلق برای او انجام شده، ارزش داشته باشد.
2. کارآفرینی مستلزم وقف زمان و تلاش کافی است.
3. درنظر گرفتن ریسکهای اجتنابناپذیر، لازمهی کارآفرینی است.
4. در کارآفرینی، رضایت شخصی از استقلال کاری به وجود میآید.
چند جنبه مشترک در همه تعاریف کارآفرینی وجود دارد: ریسکپذیری، خلاقیت، استقلال و پاداش.
کارآفرین کیست؟
§ کارآفرین کسی است که فرصتی را کشف و برای پیگیری و تحقق آن، سازمان مناسبی را ایجاد میکند.
§ کارآفرین کسی است که عمدتاً بهمنظور کسب سود و رشد، کسبوکاری را تاسیس و اداره میکند که مشخصات اصلی آن نوآوری و مدیریت استراتژیک است.
§ کارآفرین کسی است که سیاستگذاری کسبوکار با اوست و به تضمین خود ریسک مالی آن را به عهده میگیرد.
§ کارآفرین کسی است که موسسه اقتصادی، خصوصاً کسبوکاری را که معمولاً مستلزم ابتکار و ریسک قابلتوجهی باشد سازماندهی و اداره میکند.
وجوه مشترک کارآفرینان
§ ریسکپذیری (ریسکهای متوسط و حسابشده)
§ نیاز به توفیق
§ نوآوری، خلاقیت، ایدهسازی
§ اعتمادبهنفس
§ پشتکار زیاد
§ آرمانگرایی
§ پیشقدم بودن
§ فرصتگرا بودن (بیشتر در جستجوی فرصتها هستند تا تهدیدات)
§ نتیجهگرا بودن
§ اهل کار و عمل بودن
§ آیندهگرایی
صفات اشخاص کارآفرین
§ کارآفرینان، اعتدال در میزان خطر را ترجیح میدهند. فعالیتهای با میزان خطر متعادل، آنهایی هستند که مهارت و کوشش شخص، نقش اصلی را ایفـا میکند. ممکن است شرایط مساعد هم در آن نقشی داشته باشد، اما تاثیر آن بهوسیلهی مهارت و کوشش شخصی به حداقل رسیده تا نتیجهی کار، در محدودهی مسئولیتهای خود شخص باشد.
§ کارآفرینان از خطر استقبال میکنند، البته در صورتیکه خطر محاسبهشده باشد. بهعبارت دیگر، آنها مسئولیت فعالیتهایی که در آن هیچ امکان موفقیتی وجود نداشته باشد و یا یک خودکشی مالی باشد را به عهده نمیگیرند. کارآفرینان برای قبول خطر باید جرأت داشته باشند آنها بدین وسیله سرنوشت خود را رقم میزنند. اما در شرایط نامطمئن، تمام جوانب را برای حل مشکلات درنظر گرفته و بنابر تناسبشان، آنها را طبقهبندی میکنند. کارآفرینان مسئولیت شخصی را قبول میکنند.
§ کارآفرین ترجیح میدهد که خودش تصمیم بگیرد و در جریان آن، تمام کوشش، دانش، مهارت و سرمایه خود را نیز بهکار میگیرد. اگر شکست بخورد، فقـط مـیتواند خود را مقصر بداند و اگر موفق بشود، فقط صلاحیت کارآفرینی خود را تایید کرده است.
§ کارآفرینان اعتمادبهنفس دارند. و بهخاطر این اعتمادبهنفس خود شهرت دارند. آنها براین باورند که میتوانند انتظارات دیگران را برآورده کنند. به عبارت دیگر، امکان موفقیت خود را بیش از آن چیزیکه هست، درنظر میگیرند. ظاهراً کارآفرینان واقعی بهخاطر اعتمادبهنفس بالایی که در خود میبینند و برای دیگران غیرقابللمس است، موفق میشوند.
§ کارآفرینان بهدنبال بازتاب عملکرد خود هستند. کارآفرینان بهخاطر آگاهی از وضعیت موجود بهدنبال بازتاب عملکرد خود چه خوب، چه بد، هستند. بدون داشتن این اطلاعات ادامه کار برای آنها خیلی مشکل است.
§ کارآفرینان در هر کاریکه انجام میدهند، هدفگرا هستند. بدین ترتیب که آنها همیشه به فکر اهداف طولانیمدت خود بوده و کارهاییکه امروز انجام میدهند، در راستای اهداف آیندهشان است. آنها همیشه چیزی را هدف قرار داده و معمولاً اهداف آنها عادی نیستند. به همین خاطر دیگران آنها را بلندپرواز مینامند.
§ کارآفرینان، همیشه بهدنبال مبارزه بوده و احساس اکتساب را دوست دارند. بنابراین استانداردهای بالایی را برای کار خود درنظر میگیرند. آنها محصولاتی با کیفیت بالا تولید و براساس مرغوبیت و راندمان رقابت میکنند. آنها از مواجه شدن با رقابت ترسی ندارند و در حقیقت از رقابت لذت میبرند.
§ کارآفرینان نوآور هستند و همواره در مقابله با موقعیتها از راهها و روشهای جدید استفاده مــیکنند. آنها از توانایی خود در خلاقیت لذت میبرند. از تصورات و ابتکارات شخصی خود برای یافتن راههای جدید و کنار هم گذاشتن چیزها استفاده میکنند. آنها پر از پرسش هستند.
§ کارآفرینـان خستگی را زیاد احساس نمیکنند. در برابر مشکلات بهدنبال راه حل گشته و سریعاً برای حل آنها اقدام میکنند. آنها میدانند با کار موثر، به اهداف خود خواهند رسید.