مقالات

هپاتیت و پیشگیری از آن

 ۱۳۹۳/۰۸/۲۴

 

پیشگفتار

  کارکنان بهداشتی درمانی با هزاران خطر بالقوه بهداشتی و ایمنی در طول روز روبرو می باشند.از جمله  : کارکنان خدمات در تماس با پاک کننده ها و مواد گندزدایی هستند که می تواند باعث جوشهای پوستی و سوزش چشم و گلو شوند. آنها در معرض خطر هپاتیت و سایر بیماریها از طریق فرو شدن سرسوزنهایی هستند که درست و اصولی دفع نشده اند . همچنین آسیب های اسکلتی عضلانی مشکلات معمول کارکنان خدماتی هستند. یکی از خطرات مواجهه های شغلی پرسنل بیمارستانی مواجه با بیماری هپاتیت است.

 

هپاتیت

 هپاتیت به معنی التهاب کبد است، کبد عضوی حیاتی است وعملکرد نامطلوب آن می تواند منجر به بیماری شدید و حتی مرگ شود، که میتواند بوسیله عوامل مختلفی از قبیل: ویروسها، داروها، الکل ، سموم و... ایجاد گردد. هپاتیت ویروسی بدنبال ویروسهای A ، B ، C ، D ، Eو... ایجاد می گردد .

هپاتیت یک بیماری عفونی شایع است که میلیونها نفر در سراسر جهان به آن آلوده شده اند ، تخمین زده می شودکه دو میلیارد نفر درسراسر جهان شواهدی از عفونت را با آزمایش خون نشان دهند و حدود 053 میلیون نفر آنها، ناقل مزمن هپاتیت B شده باشند. شواهد نشان می دهد که حدود 43 % جمعیت ایران بنوعی در تماس با ویروس هپاتیت بوده اند که تنها 0% آنها ناقل باقی مانده اند .

 

 

راههای انتقال هپاتیت B

1-     خون و فراورده های خونی آلوده : ویروس هپاتیت در ادرار، مدفوع، صفرا، عرق، بزاق، مایع منی، خون، شیر، ترشحات دستگاه تناسلی و... وجود دارد. اما تنها از طریق خون و سرم، بزاق، ترشحات دستگاه تناسلی انتقال صورت می گیرد .

2-       آسیبهای ناشی از سوزن و سوراخ شدن پوست : استفاده از سرنگ و سوزن مشترک بخصوص در معتادین تزریقی مواد مخدر، ابزار آلوده در دندانپزشکی، جراحی، دیالیز، آندوسکوپی، ... و همچنین خالکوبی، طب سوزنی، سوراخ کردن گوش، ختنه، تاتو و... با وسایل مشترک و آلوده، می تواند باعث انتقال گردد .

3-     تماس جنسی با افراد آلوده : ویروس در ترشحات زنانه و مردانه)منی( وجود دارد و می تواند از طریق تماس جنسی محافظت نشده)بدون کاندوم( به طرف مقابل انتقال یابد .

4-       سایر راههای انتقال هپاتیت : ویروس هپاتیت می تواند بمدت 7 تا 13 روز روی سطوح باقی بماند، لذا وسایل مشترک مانند: مسواک، ظروف غذاخوری و... می تواند تاحدودی در انتقال عفونت نقش داشته باشد، ولی نقش آن زیاد نخواهد بود و عفونت از سه راه اصلی که قبلاً ذکر شد، انتقال می یابد .

 

راههای پیشگیری از هپاتیتB

1-     اصلی ترین راه پیشگیری واکسیناسیون علیه هپاتیت می باشد، واکسیناسیون نوزادان در بدو تولد بسیار مهم است. تزریق همزمان واکسن هپاتیت و ایمنوگلوبولین در نوزادان متولد شده از مادران آلوده به ویروس در ساعات اولیه پس از تولد می تواند نقش بسیار مؤثری در جلوگیری از انتقال عفونت از مادر به نوزاد داشته باشد. واکسیناسیون افراد در معرض خطر)پزشکان، پرستاران، دندانپزشکان، پرسنل آزمایشگاه و..( نیزضروری می باشد

2-       استفاده از کاندوم در تماسهای جنسی بخصوص افرادی که با فرد یا افراد آلوده تماس جنسی برقرار می نمایند و یا افرادی که احتمال آلودگی در آنها بیشتر است.)معتادین تزریقی، زنان خیابانی و ...)

3-      رعایت موازین بهداشتی از جمله استفاده از تیغ، مسواک و بسیاری از لوازم شخصی دیگران، همچنین پرهیز از حجامت، خال کوبی، سوراخ کردن گوش، رگ زدن و... و در صورت استفاده، دقت در مشترک نبودن وسایل و رعایت احتیاطات لازم

4-     آموزش و انجام اقدامات پیشگیرانه در موارد مواجهه فرد با ویروس هپاتیت (واکسیناسیون و ایمنوگلوبولین در صورت نیاز(، ضدعفونی نمودن سطوح آلوده و ...

 

منابع:

 http://treatment.sbmu.ac.ir/uploads/Occupational_Exposure.pdf

 

 

 

 

نویسنده: مسعود فرهادی کاردان پذیرش و مدارک پزشکی

 

برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.