مقالات

فارنژیت

 ۱۳۸۹/۰۹/۰۲
فارنژیت در طی فصول سرد سال ، یک عفونت شایع است . این عفونت ، در کودکان شایع تر از بزرگسالان می باشد . در کودکان ، بیشترین شیوع فارنژیت ، بعداز سن 6 ماهگی است . باازبین رفتن ایمنی مادر ، کودکان به عفونت های مجاری تنفسی فوقانی ، مستعدتر می شوند . در کودکانی که درمراکز مراقبت روزانه نگهداری می شوند ، باید انتظار میزان بالای عفونت را داشته باشیم . کودکان ممکن است سالیانه شش یا هشت عفونت راه تنفسی فوقانی را تجربه کنند که حدود پنجاه درصد آنها با فارنژیت همراه است .
باکتریال :
آدنوتونسیلیت :
شروع آدنوتونسیلیت حاد ،‌ اغلب ناگهانی بوده و تظاهرات آن شامل لرز ، تب پایین ، بی حالی ، تشنگی ،‌ اودینوفاژی ،‌ دیس فاژی ، تکلم تودماغی و گره های لنفی گردنی متورم و دردناک می باشد. در معاینه ، لوزه ها قرمز ومتورم بوده و اغلب باهم ،‌ در خط وسط (با لکه ها و وزیکول های زرد و سفیدی که روی آنها تشکیل شده) درتماس می باشند . تنفس بدبونیز می تواند با این بیماری همراهی داشته باشد .
شایع ترین باکتری های مسبب فارنژیت و یا تونسیلیت حاد استافیلوکک اورئوس ، استرپتوکک بتا همولیتیک گروه A و هموفیلوس آنفلوآنزا می باشند  . سایر عوامل بالقوه اتیولوژیک شامل باکتری‌های بی هوازی ، اکتینومایسس ، ویروس ها (به ویژه آدنوویروس و ویروس ابشتین بار (EBV)) ، گنوکک وکورینه باکتریوم دیفتری می باشند . فلور طبیعی در بزرگسالان نیز ، حاوی ارگانیزم های هم گرم مثبت و هم گرم منفی و نیز باکتری های بی هوازی است ،‌ اگرچه باکتری های گرم مثبت معمولا غالب بوده و شامل لاکتوباسیل ها ، اکتینومایسس و لپتوتیکس می باشند .
درمان تونسیلیت حاد عبارتست از تغذیه مناسب و کافی ،‌ استراحت در بستر ، ضددردها و داروهای ضدتب . در اکثر موارد ، علائم خودمحدودشونده بوده و بهبودی بدون ارتباط با دریافت آنتی بیوتیک روی می دهد . اما دریافت آنتی بیوتیک درمواردی که ارگانیسم مسبب ازدسته استرپتوکک های بتا همولیتیک است ، اندیکاسیون دارد . هدف از درمان آنتی بیوتیکی در این موارد جلوگیری از سکل‌های بالقوه کلیوی و قلبی می باشد . به علاوه ، درمان تونسیلیت ناشی از استرپتوکک ، طول دوره بیماری را کوتاهتر نموده ،‌ استرپتوکک را از حلق حذف نموده و بنابراین ، عفونت به سایرافراد منتقل نمی شود و از احتمال ایجاد عوارض چرکی جلوگیری می کند . داروی انتخابی ، پنی سیلین  (درصورتی که بیمار به پنی سیلین حساسیت نداشته باشد) دریک دوره 10 روزه می باشد . از اریترومایسین به عنوان خط دوم درمان می توان استفاده کرد . از کلیندامایسین نیز ، در بیمارانی که به پنی سیلین حساس هستند می توان استفاده نمود .
شیوه درمانی دیگر ، استفاده از سفالوسپورین های نسل اول می باشد . در سال 1993 Pichichero  دریافت که سفالوسپورین های نسل اول ، میزان شکست بالینی کمتری درمقایسه با پنی سیلین داشته و موفقیت درمانی ، در طی 5 روز درمان حاصل می شود (درمقایسه با پنی سیلین که نیاز به 10 روز درمان داشت) . اما به طور کلی پذیرفته شده که درصورتی که شکست درمان با پنی سیلین درجامعه پایین (کمتراز 10 درصد) باشد ، پنی سیلین باید به عنوان خط اول درمان استفاده شود . بعلاوه ، پزشک می‌تواند درجایی که امکان کشت مجدد بعداز درمان وجود ندارد استفاده از سفالوسپورین را مدنظر قرار دهد .
علیرغم اینکه تونسیلیت حاد باکتریال بطورکلی خودبخود محدودشونده است ،‌ اما می تواند درنتیجه ادم پری تونسیلار و انسداد راه هوایی باعث ایجاد عوارضی چون آبسه پری تونسیلار ، عفونت عمقی گردن ، سپتی سمی و تب روماتیسمی شده و در صورت عدم توجه حتی سبب گلومرولونفریت شود . تشخیص های افتراقی این بیماری عبارتنداز : دیفتری ، مخملک ، آنژین ونسان یا برفک دهانی، و بیماری های گوناگون ویروسی .
برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.