مقالات

اهمیت ورزش در نوجوانی

 ۱۳۹۳/۰۸/۱۱

·         اهمیت ورزش در نوجوانی

فهمیمه حسینی سازی

معاونت بهداشتی

مغز انسان ظرفیت های زیادی دارد از جمله توان حرکتی که این بخش مغز در کودکان ما متاسفانه یا غیر فعال است یا کارکرد ضعیفی دارد.

بازی کردن و ورزش از حقوق کودک است اما متاسفانه در زندگی مدرن کنونی بعلت ترس از حوادث و تجربه ناکافی مادر ، کودک محدود می شود . عموما مادر با جملات منفی مثل ندو ، از پله بالا نرو و ... کودک را از لذت ورزش و تفریح محروم می کند .

رشد عضلات ، افزایش قد ، کاهش بیماری ، دستگاه گوارش سالم از جمله اثرات مثبت ورزش است . ایجاد محیط امن در هنگام ورزش با کمترین دخالت والدین مهمترین کاری است که می توان برای کودک انجام داد .

افرادی که در نوجوانی ورزش می کنند در دوران پیری فعال تر هستند و تناسب اندام بیشتری دارند . مطالعات نشان داده است کسانی که در دوران نوجوانی ورزش می کنند بعد از 70 سالگی نسبت به دیگران تناسب اندام بهتری دارند . ضمنا این افراد در سنین بالاتر می توانند با کارایی فردی که نیمی از سن آن ها را دارد ورزش کنند .

تشویق کودکان و نوجوانان به انجام ورزش در مدرسه بسیار مهم است . درگیر  بودن با هر ورزشی حتی اگر در آن کاملا خوب و حرفه ای نباشید می تواند در آینده فواید زیادی به همراه داشته باشد.

 

·         لزوم انجام ورزش های حرفه ای از 8 سالگی به بعد

 

رشد اندام های کودک از طریق فعالیت های حرکتی سبک و بازی های مناسب که عامل مهم در موفقیت ورزش کودک است شکل می گیرد . پرداختن به بازی های آزاد و نمادین یکی از اهداف و ارتقای قوای ذهنی کودک است . هم چنین توسعه ی قوای ذهنی از طریق پرداختن به ورزش شکل می گیرد.

مربیان ورزش باید توجه داشته باشند که زمانی که کودکی در سن 5 سالگی به ورزش می پردازد در سن بازی های آزاد است و نباید ورزش را برای او سخت گرفت ولی زمانی که کودک به سن 8 سالگی رسید باید برای او در امر ورزش به صورت هدفمند و با برنامه ریزی عمل کرد تا کودک از ورزش دلزده نشود .

 

·         شنا بهترین ورزش برای کودکان است

شنا بهترین ورزش برای یک کودک است . بهتر است والدین ابتدا کودک خود را به مراکز ورزشی برای انجام تست ها برده و سپس بعد از مشخص شدن وضعیت فیزیکی او از قبیل وضعیت کف پا ، زانو و ... ورزش مناسب ، مفرح و موثری را برای او انتخاب کنند .

نیاز نیست از همان ابتدا کودکان را با قوانین ورزش آشنا کنیم . از سن 6 سالگی به بعد کودک توانایی لازم و پایه ی حرکتی را به دست آورده و می تواند به صورت محدود و در سطح ابتدایی در ورزش های سازمان یافته شرکت کند . به دلیل نزدیکی قواعد شنا ، زیمناستیک و دو و میدانی به شرایط بازی ، بهتر است تا قبل از سن 6 سالگی کودکان را به سمت این ورزش ها سوق دهیم .

والدین باید از همان اوایل ، کودکان را با ورزش هایی چون پیاده روی ،  دویدن ، شنا و زیمناستیک آشنا کنند ، زیرا تا قبل از سن 6 تا 7 سالگی کودکان توانایی لازم برای پرداختن به ورزش سازمان یافته مانند فوتبال را ندارند.

در اوایل کودکی باید بچه ها را به سمت بازی های بومی محلی سوق دهیم و نباید آن ها را تحت شرایط قانونی به سمت ورزش های سخت بکشانیم . بازی با طناب ، انجام حرکات نمایشی و ... در سنین کودکی بسیار مهم است .

اگر خوب دقت کنیم متوجه می شویم که تحرک بچه ها با دینای مجازی بازی های کامپیوتری و ایکس باکس و پلی استیشن و ... محدود گردیده است . دیگر نیازی به عرق ریختن برای کسب پیروزی نیست . چرا ؟ چون قهرمان دنیای مجازی بچه ها بجای آنها دوندگی می کند . بجای آنها عرق می ریزد و بجای آنها تحرک دارد . فقط کافیست یک گوشه دراز بکشند و قوز کنند و در نهایت دستهایشان را یک کم ( آنهم بخاطر هیجان کاذب بازی ) تکان بدهند .

و اینجاست که بایستی سعی کنیم خاطرات بازی های بومی و محلی دوران کودکی مان را برای فرزندانمان بازگو و برایشان الگو سازی نماییم . بازی هایی مثل :

الک دولک که امکاناتمان دو تا چوب بود ویک نشاط کودکانه .

یا هفت سنگ که هفتا سنک" بود و یک وجود سرشار از انرزی .

 عمو رنجیر باف و بازی های گروهی و بچه های کوچه .

 و یا قرقره ی  نخ و بادبادکی که آرزوهایمان را تا آسمان بالا می برد .

برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.