لاله گوش ممکن است در هنگام نزاع ، تصادفات اتومبیل و یا در میادین ورزشی بریده شده و یا حتی از سر جدا شود . از آنجایی که خون رسانی به گوش بسیار خوب است ، این ضایعات را می توان به خوبی ترمیم نمود . اگر لاله گوش کنده شده باشد ، با قرار دادن آن در سرم فیزیولوژیک سرد و تجویز مواد ضد انعقادی در دوران بعد از جراحی ، ممکن است بتوان آن را با موفقیت پیوند زد . پارگیهای لاله گوش را که پوست ، پری کندریوم و غضروف را در بر گرفته اند ، میتوان لایه به لایه دوخت . به علت خطر پری کندریت، غضروف نباید بخیه زده شود .
هماتوم :
هماتوم ساب پری کندریوم ممکن است در اثر ضربه به گوش که بیشتر از همه در کشتی گیران رخ می دهد ، به وجود آید . این هماتومها اغلب در سطح قدامی لاله گوش قرار دارند و محل آ نها بین غضروف و پری کند ریوم است . در این موارد یک برجستگی ارغوانی رنگ در گوش ایجاد می شود . خطر اصلی این هماتومها، نکروز آواسکولرا غضروف و تغییر شکل لاله گوش است ، زیرا خون رسانی غضروف از طریق عروق پری کند ریوم تامین می شود . هماتومها همچنین محلی شایع برای عفونت هستند . اگر اسکار یا تخریب غضروف شدید باشد ، گوش گل کلمی ایجاد می شود . شایعترین علت این حالت ،وارد آمدن آسیبهای مکرر به گوش است . خون باید با یک سر سوزن و در شرایط استریل آسپیرده شود. سپس باید یک پانسمان فشاری به نحوی که خود را با خمیدگیهای گوش تطبیق دهد انجام شود . در عرض 12 تا 24 ساعت بعدی باید لاله گوش معاینه شود و اگر هماتوم دوباره تشکیل شد، انسیزیون و قرار دادن درن ضروری خواهد بود . برشهای ایجاد شده در لاله گوش برای تخلیه هماتوم باید به موازات خمیدگی هلیکس و یا زیر چینهای آنتی هلیکس باشد تا اسکار حاصل از برش مشخص نباشد.
سرمازدگی لاله گوش :
روشی که برای درمان سرمازدگی لاله گوش توصیه می شود ، گرم کردن تدریجی لاله گوش در حرارت بدن است . برداشتن تاولها در هنگام پیدایش آنها و اجتناب از گرما و یا سرمای شدید، توصیه می شود . از استفاده از استروییدها دردرمان این حالت پیشنهاد نمی شود . از ماساژ دادن گوش با برف و همچنین از هر گونه دستکاری دیگر باید خودداری نمود . باید از پانسمان گوش پرهیز شود ، زیرا پانسمان باعث اختلال بیشتر گردش خون گوش ( به ویژه بازگشت وریدی آن ) می شود . در موارد شدید یا طولانی مدت سرمازدگی گاهی مصرف هپارین برای پیشگیری از انعقاد داخل عروقی توصیه نمی شود .آنتی بیوتیک ها تنها در حضور عفونت ثانویه تجویز می شوند .
هماتوم مجاری شنوایی خارجی :
ایجاد هماتوم درقسمت استخوانی مجرا بسیار آسان است و حتی با محکم کشیدن یک آپلیکاتور پنبه ای حین پاک کردن گوش ممکن است هماتوم ایجاد شود . از طرف دیگر مخاط پوشاننده قسمت غضروفی مجرا ضخیم بوده و نسبت به تروما حساس نمی باشد . معمولا“ هماتوم مجرای گوش نیاز به درمان ندارد، مگر اینکه درد شدید باشد که در این صورت می توان هماتوم را آسپیره کرد و یک مش داخل مجرا قرار داد.
شکستگی های مجرای شنوایی خارجی :
معمولا“ شکستگی های مجرای شنوایی خارجی تنها در شکستگی های شدید جمجمه رخ میدهد ، اما گاهی دررفتگی خلفی کندیلهای فک تحتانی در اثر ضربه باعث می شود . دیواره قدامی قسمت استخوانی مجرا به سمت خلف فشرده شده ، بشکند . درمان این حالت شامل انجام دادن بی حسی موضعی و جا انداختن شکستگی با اسپکولوم ظریف بینی است . بعد از اصلاح کردن وضعیت مجرا، باید یک مش یا Stent برای باز نگهداشتن مجرا در محل قرار داد.
تروماهای پرده صماخ و گوش میانی :
علل تروماهای پرده صماخ عبارتند از :
پاک کردن گوش : لایه فیبروی پرده صماخ استحکام قابل توجهی به آن میدهد . حین پاک کردن گوش ، احتمال آسیب اپی تلیوم قسمت استخوانی مجرای شنوایی بیشتر از احتمال آسیب پرده صماخ می باشد .
ضربانات وارده به گوش : یک انفجار و یا یک سیلی محکم ممکن است به سادگی پرده صماخ را پاره کند و باعث درد شدید و کاهش شنوایی شود . شیرجه به داخل آب نیز ممکن است باعث این حالت شود . گاهی سرگیجه و وزوز گوش نیز بروز می کند. پارگی پرده صماخ با قراردادن یک پنبه استریل درمنفذ گوش درمان می شود . هیچ گونه شستشو و یا دستکاری گوش لازم نیست ، مگر در صورتی که پارگی وسیع بوده ، نزدیک شدن لبه های پارگی امکان پذیر نباشد . در موارد فوق یک قطعه gelfoam درون گوش میانی قرار داده می شود و لبه های پارگی روی آن به هم نزدیک می شوند . 90 درصد پارگی های تروماتیک پرده صماخ بعد از چند روز تا چند هفته خودبخود بهبود می یابد.
ترومای فشاری : یکی از علل شایع آسیب پرده صماخ ترومای فشاری است . نمونه این نوع تروما ممکن است در هنگام فرود سریع هواپیما رخ دهد . در این موارد معمولا“ پرده صماخ سوراخ نمی شود ، اما گاهی اکیموز شدید بر روی آن ایجاد می شود . خونریزی به داخل حفره تمپان که یکی دیگر از نتایج نسبتا“ شایع ترومای فشاری است ، سبب آبی رنگ شدن پرده صماخ می شود .
شکستگی جمجمه : شکستگی هایی که از قاعده جمجمه عبور می کنند می توانند موجب پارگی پرده شوند . اگر خط شکستگی از شیار تمپانیک عبورکند ، ممکن است پس از ترمیم یک حالت پله مانند در آنولوس ایجاد شود .
قطعات فلزی داغ : گاهی در هنگام جوشکاری ،یک قطعه فلزی داغ به داخل گوش پرتاب می شود . در این موارد فرد دچار درد شدیدی می شود و تقریبا“ در تمامی موارد عفونت رخ میدهد که به دشواری قابل درمان است . بطور شایع برای درمان عفونت و ترمیم پرده صماخ، اعمال جراحی تمپانوپلاستی و گاهی ماستوییدکتومی ضرورت پیدا می کند . بعلت وجود سوختگی و اسکار ناشی از آن و همچنین احتمال باقی ماندن جسم خارجی ، اعمال جراحی همیشه با موفقیت همراه نمی باشد ( برخلاف سایر انواع تروما ) .
ترومای گوش میانی :
در موارد زیادی پارگی های پرده صماخ همراه با شکستگی یا دررفتگی استخوانچه های گوش میانی است . شایعترین فرم ضایعات تروماتیک گوش میانی ، در رفتن استخوان سندانی از مفصل آن با استخوان رکابی است. دومین حالت شایع نیمه در رفتگی استخوان رکابی و یا شکستگی استخوان رکابی به داخل وستیبول ( که معمولا“ با سرگیجه و کاهش شنوایی ازنوع حسی – عصبی همراه است) می باشد . در صورت عدم وجود آسیب حسی – عصبی ، نتایج حاصل از ترمیم جراحی اختلالات تروماتیک عموما“ عالی خواهد بود .
کاهش تروماتیک شنوایی در اثر صدا:
صدای انفجار ممکن است موجب یک کاهش شنوایی حسی – عصبی شدید شود . این نوع کاهش شنوایی معمولا“ برگشت ناپذیر است ، اما چند هفته بعد از آن ممکن است مقداری بهبودی رخ دهد.
شکستگی های استخوان تمپورال :
هشتاد درصد از شکستگی های استخوان تمپورال از نوع طولی هستند. یعنی شکستگی درسطح طولی هرم پتروس رخ می دهد . 20 درصد باقیمانده ازنوع عرضی هستند و در آنها خط شکستگی از وستیبول و حلزون عبور میکند . عوارض ناشی از شکستگی های طولی کمتر از نوع عرضی است . درنوع طولی معمولا“ کاهش شنوایی انتقالی وجود داردو تنها در یک سوم موارد کاهش شنوایی حسی – عصبی رخ می دهد . این نوع شکستگی ها بطور شایعی باعث پارگی پرده صماخ و خونریزی به داخل گوش میانی میشوند . در بسیاری از موارد مایع مغزی- نخاعی از فضای ساب آراکنویید به داخل گوش میانی نشت می کند . یکی از علایم شکستگی های طولی ایجاد اکیموز در پشت لاله گوش (Battle’s sign) است . ضایعات عصب فاسیال در شکستگی طولی کمتر از نوع عرضی می باشد .
شکستگی های عرضی معمولا“ باعث کاهش شنوایی حسی – عصبی شدید می شوند و در 50 درصد از موارد همراه با ضایعات عصب فاسیال هستند. این نوع از شکستگی های تمپورال اغلب موجب اختلال در کار وستیبول و سرگیجه شدید می شوند . به دلیل احتمال نشت مایع مغزی – نخاعی ، معاینات مجرای شنوایی خارجی باید در شرایط آسپتیک انجام شود . آنتی بیوتیک بصورت پروفیلاکتیک به مدت 7 تا 10 روز، تجویز می شود . معمولا“ پارگی سخت شامه و نشت مایع مغزی- نخاعی خودبخود بهبود می یابد .
عمل جراحی در دو مورد اندیکاسیون دارد :
1- کاهش شنوایی دایمی بدنبال تروما که در آن فعالیت حلزون طبیعی باشد.
2- آسیب عصب فاسیال که در آن عصب فاسیال قطع شده یا یک قطعه استخوان به داخل آن فرو رفته باشد.
معمولا“ ترمیم گسیختگی زنجیره استخوانچه ها نتایج موفقیت آمیزی دارد، اما کاهش شنوایی حسی – عصبی و ضایعات وستیبولی حاصل از شکستگی غالبا“ دائمی هستند .